Root (обсуждение | вклад) (Новая страница: «Τῷ πάθει σου, Χριστέ, παθῶν ἠλευθερώθημεν, καὶ τῇ Ἀναστάσει σου ἐκ φθορᾶς ἐλυτρώθημε...») |
Root (обсуждение | вклад) м |
||
| Строка 1: | Строка 1: | ||
Τῷ πάθει σου, Χριστέ, παθῶν ἠλευθερώθημεν, καὶ τῇ Ἀναστάσει σου ἐκ φθορᾶς ἐλυτρώθημεν, Κύριε, δόξα σοι. | <p class="b">Τῷ πάθει σου, Χριστέ, παθῶν ἠλευθερώθημεν, καὶ τῇ Ἀναστάσει σου ἐκ φθορᾶς ἐλυτρώθημεν, Κύριε, δόξα σοι.</p> | ||
<p class=" | <p class="dd">Стрⷭ҇тїю твое́ю хрⷭ҇тѐ ѿ страсте́й свободи́хомсѧ, и҆ воскрⷭ҇нїемъ твои́мъ и҆з̾ и҆стлѣ́нїѧ и҆зба́вихомсѧ, гдⷭ҇и сла́ва тебѣ̀.</p> | ||
<p class="aa">И҆ и҆́ны стїхи̑ры а҆лфави́тныѧ, прп. І҆ѡа́нна Дамаскина̀:</p> | |||
<p class="aa">И҆ и҆́ны стїхи̑ры а҆лфави́тныѧ:</p> | |||
Ἀγαλλιάσθω ἡ κτίσις, οὐρανοὶ εὐφραινέσθωσαν, χεῖρας κροτείτω τὰ ἔθνη μετ᾿ εὐφροσύνης· Χριστὸς γὰρ ὁ Σωτὴρ ἡμῶν, τῷ Σταυρῷ προσήλωσε τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν, καὶ τὸν θάνατον νεκρώσας, ζωὴν ἡμῖν ἐδωρήσατο, πεπτωκότα τὸν Ἀδὰμ παγγενῆ ἀναστήσας, ὡς Φιλάνθρωπος. | <p class="b">Ἀγαλλιάσθω ἡ κτίσις, οὐρανοὶ εὐφραινέσθωσαν, χεῖρας κροτείτω τὰ ἔθνη μετ᾿ εὐφροσύνης· Χριστὸς γὰρ ὁ Σωτὴρ ἡμῶν, τῷ Σταυρῷ προσήλωσε τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν, καὶ τὸν θάνατον νεκρώσας, ζωὴν ἡμῖν ἐδωρήσατο, πεπτωκότα τὸν Ἀδὰμ παγγενῆ ἀναστήσας, ὡς Φιλάνθρωπος.</p> | ||
<p class=" | <p class="dd">Да ра́дꙋетсѧ тва́рь, нб҃са̀ да веселѧ́тсѧ, рꙋка́ми да воспле́щꙋть ꙗ҆зы́цы съ весе́лїемъ: хрⷭ҇то́съ бо сп҃съ на́шъ, на крⷭ҇тѣ̀ пригвоздѝ грѣхѝ на́шѧ: и҆ сме́рть ᲂу҆мертви́въ живо́тъ на́мъ дарова̀, па́дшаго а҆да́ма всеро́днаго воскр҃си́вый, ꙗ҆́кѡ чл҃вѣколю́бецъ.</p> | ||
Βασιλεὺς ὑπάρχων οὐρανοῦ καὶ γῆς, Ἀκατάληπτε, ἑκὼν ἐσταύρωσαι διὰ φιλανθρωπίαν· ὃν ὁ Ἅδης συναντήσας κάτωθεν ἐπικράνθη, καὶ δικαίων ψυχαὶ δεξάμεναι, ἠγαλλιάσαντο· Ἀδὰμ δὲ ἰδὼν σε τὸν Κτίστην ἐν τοῖς καταχθονίοις ἀνέστη. Ὢ τοῦ θαύματος! πῶς θανάτου ἐγεύσατο ἡ τῶν ἁπάντων ζωή; ἂλλ᾿ ἢ ὡς ἠβουλήθη, κόσμον φωτίσαι, κραυγάζοντα καὶ λέγοντα· Ὁ ἀναστὰς ἐκ τῶν νεκρῶν, Κύριε δόξα σοι. | <p class="b">Βασιλεὺς ὑπάρχων οὐρανοῦ καὶ γῆς, Ἀκατάληπτε, ἑκὼν ἐσταύρωσαι διὰ φιλανθρωπίαν· ὃν ὁ Ἅδης συναντήσας κάτωθεν ἐπικράνθη, καὶ δικαίων ψυχαὶ δεξάμεναι, ἠγαλλιάσαντο· Ἀδὰμ δὲ ἰδὼν σε τὸν Κτίστην ἐν τοῖς καταχθονίοις ἀνέστη. Ὢ τοῦ θαύματος! πῶς θανάτου ἐγεύσατο ἡ τῶν ἁπάντων ζωή; ἂλλ᾿ ἢ ὡς ἠβουλήθη, κόσμον φωτίσαι, κραυγάζοντα καὶ λέγοντα· Ὁ ἀναστὰς ἐκ τῶν νεκρῶν, Κύριε δόξα σοι.</p> | ||
<p class=" | <p class="dd">Цр҃ь сы́й нб҃сѐ и҆ землѝ непостижи́ме, во́лею распѧ́лсѧ є҆сѝ за чл҃вѣколю́бїе. є҆го́же а҆́дъ срѣ́тъ до́лѣ, ѡ҆горчи́сѧ, и҆ пра́ведныхъ дꙋ́шы прїе́мшѧ возра́довашасѧ: а҆да́мъ же, ви́дѣвъ тѧ̀ зижди́телѧ въ преиспо́днихъ, воскр҃се. Ѽ чꙋдесѐ! ка́кѡ сме́рти вкꙋсѝ всѣ́хъ жи́знь; но ꙗ҆́коже восхотѣ̀ мі́ръ просвѣти́ти зовꙋ́щїй, и҆ глаго́лющїй: воскр҃сы́й и҆з̾ ме́ртвыхъ, гдⷭ҇и сла́ва тебѣ̀.</p> | ||
Γυναῖκες μυροφόροι μύρα φέρουσαι, μετὰ σπουδῆς καὶ ὀδυρμοῦ τὸν τάφον σου κατέλαβον, καὶ μὴ εὑροῦσαι τὸ ἄχραντον Σῶμά σου, παρὰ δὲ τοῦ Ἀγγέλου μαθοῦσαι τὸ καινόν, καὶ παράδοξον θαῦμα, τοῖς Ἀποστόλοις ἔλεγον· Ἀνέστη ὁ Κύριος, παρέχων τῷ κόσμῳ τὸ μέγα ἔλεος. | <p class="b">Γυναῖκες μυροφόροι μύρα φέρουσαι, μετὰ σπουδῆς καὶ ὀδυρμοῦ τὸν τάφον σου κατέλαβον, καὶ μὴ εὑροῦσαι τὸ ἄχραντον Σῶμά σου, παρὰ δὲ τοῦ Ἀγγέλου μαθοῦσαι τὸ καινόν, καὶ παράδοξον θαῦμα, τοῖς Ἀποστόλοις ἔλεγον· Ἀνέστη ὁ Κύριος, παρέχων τῷ κόσμῳ τὸ μέγα ἔλεος.</p> | ||
<p class=" | <p class="dd">Жены̀ мѷронѡ́сицы, мѵ́ра носѧ́ща, со тща́нїемъ и҆ рыда́нїемъ гро́ба твоегѡ̀ достиго́ша, и҆ не ѡ҆брѣ́тшѧ пречⷭ҇тагѡ тѣ́ла твоегѡ̀, ѿ а҆́гг҃ла же ᲂу҆вѣ́дѣвшѧ но́вое и҆ пресла́вное чꙋ́до, а҆пⷭ҇лѡмъ глаго́лахꙋ: воскр҃се гдⷭ҇ь подаѧ̀ мі́рови ве́лїю млⷭ҇ть.</p> | ||
Версия 21:07, 1 октября 2021
Τῷ πάθει σου, Χριστέ, παθῶν ἠλευθερώθημεν, καὶ τῇ Ἀναστάσει σου ἐκ φθορᾶς ἐλυτρώθημεν, Κύριε, δόξα σοι.
Стрⷭ҇тїю твое́ю хрⷭ҇тѐ ѿ страсте́й свободи́хомсѧ, и҆ воскрⷭ҇нїемъ твои́мъ и҆з̾ и҆стлѣ́нїѧ и҆зба́вихомсѧ, гдⷭ҇и сла́ва тебѣ̀.
И҆ и҆́ны стїхи̑ры а҆лфави́тныѧ, прп. І҆ѡа́нна Дамаскина̀:
Ἀγαλλιάσθω ἡ κτίσις, οὐρανοὶ εὐφραινέσθωσαν, χεῖρας κροτείτω τὰ ἔθνη μετ᾿ εὐφροσύνης· Χριστὸς γὰρ ὁ Σωτὴρ ἡμῶν, τῷ Σταυρῷ προσήλωσε τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν, καὶ τὸν θάνατον νεκρώσας, ζωὴν ἡμῖν ἐδωρήσατο, πεπτωκότα τὸν Ἀδὰμ παγγενῆ ἀναστήσας, ὡς Φιλάνθρωπος.
Да ра́дꙋетсѧ тва́рь, нб҃са̀ да веселѧ́тсѧ, рꙋка́ми да воспле́щꙋть ꙗ҆зы́цы съ весе́лїемъ: хрⷭ҇то́съ бо сп҃съ на́шъ, на крⷭ҇тѣ̀ пригвоздѝ грѣхѝ на́шѧ: и҆ сме́рть ᲂу҆мертви́въ живо́тъ на́мъ дарова̀, па́дшаго а҆да́ма всеро́днаго воскр҃си́вый, ꙗ҆́кѡ чл҃вѣколю́бецъ.
Βασιλεὺς ὑπάρχων οὐρανοῦ καὶ γῆς, Ἀκατάληπτε, ἑκὼν ἐσταύρωσαι διὰ φιλανθρωπίαν· ὃν ὁ Ἅδης συναντήσας κάτωθεν ἐπικράνθη, καὶ δικαίων ψυχαὶ δεξάμεναι, ἠγαλλιάσαντο· Ἀδὰμ δὲ ἰδὼν σε τὸν Κτίστην ἐν τοῖς καταχθονίοις ἀνέστη. Ὢ τοῦ θαύματος! πῶς θανάτου ἐγεύσατο ἡ τῶν ἁπάντων ζωή; ἂλλ᾿ ἢ ὡς ἠβουλήθη, κόσμον φωτίσαι, κραυγάζοντα καὶ λέγοντα· Ὁ ἀναστὰς ἐκ τῶν νεκρῶν, Κύριε δόξα σοι.
Цр҃ь сы́й нб҃сѐ и҆ землѝ непостижи́ме, во́лею распѧ́лсѧ є҆сѝ за чл҃вѣколю́бїе. є҆го́же а҆́дъ срѣ́тъ до́лѣ, ѡ҆горчи́сѧ, и҆ пра́ведныхъ дꙋ́шы прїе́мшѧ возра́довашасѧ: а҆да́мъ же, ви́дѣвъ тѧ̀ зижди́телѧ въ преиспо́днихъ, воскр҃се. Ѽ чꙋдесѐ! ка́кѡ сме́рти вкꙋсѝ всѣ́хъ жи́знь; но ꙗ҆́коже восхотѣ̀ мі́ръ просвѣти́ти зовꙋ́щїй, и҆ глаго́лющїй: воскр҃сы́й и҆з̾ ме́ртвыхъ, гдⷭ҇и сла́ва тебѣ̀.
Γυναῖκες μυροφόροι μύρα φέρουσαι, μετὰ σπουδῆς καὶ ὀδυρμοῦ τὸν τάφον σου κατέλαβον, καὶ μὴ εὑροῦσαι τὸ ἄχραντον Σῶμά σου, παρὰ δὲ τοῦ Ἀγγέλου μαθοῦσαι τὸ καινόν, καὶ παράδοξον θαῦμα, τοῖς Ἀποστόλοις ἔλεγον· Ἀνέστη ὁ Κύριος, παρέχων τῷ κόσμῳ τὸ μέγα ἔλεος.
Жены̀ мѷронѡ́сицы, мѵ́ра носѧ́ща, со тща́нїемъ и҆ рыда́нїемъ гро́ба твоегѡ̀ достиго́ша, и҆ не ѡ҆брѣ́тшѧ пречⷭ҇тагѡ тѣ́ла твоегѡ̀, ѿ а҆́гг҃ла же ᲂу҆вѣ́дѣвшѧ но́вое и҆ пресла́вное чꙋ́до, а҆пⷭ҇лѡмъ глаго́лахꙋ: воскр҃се гдⷭ҇ь подаѧ̀ мі́рови ве́лїю млⷭ҇ть.
Δόξα... Καὶ νῦν... Θεοτοκίον.
Сла́ва, и҆ ны́нѣ:
Ἰδοὺ πεπλήρωται ἡ τοῦ Ἡσαΐου πρόῤῥησις· Παρθένος γὰρ ἐγέννησας, καὶ μετὰ τόκον, ὡς πρὸ τόκου διέμεινας. Θεὸς γὰρ ἦν ὁ τεχθείς, διὸ καὶ φύσις ἐκαινοτόμησεν. Ἀλλ᾿ ὦ Θεομῆτορ, ἱκεσίας σῶν δούλων, σῷ τεμένει προσφερομένας σοι, μὴ παρίδῃς· ἀλλ᾿ ὡς τὸν Εὔσπλαγχνον σαῖς ἀγκάλαις φέρουσα, σοῖς οἰκέταις σπλαγχνίσθητι, καὶ πρέσβευε σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.