ГЛАС 1 Воскресная Утреня Песнь 5

ᾨδὴ ε´. Ὁ Εἱρμός.

Ὁ φωτίσας τῇ ἐλλάμψει, τῆς σῆς παρουσίας Χριστέ, καὶ φαιδρύνας τῷ Σταυρῷ σου, τοῦ κόσμου τὰ πέρατα, τὰς καρδίας φώτισον, φωτὶ τῆς σῆς θεογνωσίας, τῶν ὀρθοδόξως ὑμνούντων σε.

І҆рмо́съ: Просвѣти́вый сїѧ́нїемъ прише́ствїѧ твоегѡ̀ хрⷭ҇тѐ, и҆ ѡ҆свѣти́вый крⷭ҇то́мъ твои́мъ мі́ра концы̀, сердца̀ просвѣтѝ свѣ́томъ твоегѡ̀ бг҃оразꙋ́мїѧ, правосла́внѡ пою́щихъ тѧ̀.

Прᲂсвѣще́й сїѧ́нїемъ прише́ствїѧ твᲂегѡ̀ хрⷭ҇тѐ , и҆҆ ѡ҆свѣще́и крⷭ҇то́мъ си мирскі́ѧ кᲂнцы̀ , срⷣца̀ прᲂсвѣтѝ свѣ́тᲂмъ твᲂегѡ̀ бг҃ᲂразꙋ́мїѧ , правᲂвѣ́рнѡ хва́лѧщимъ тѧ.

О Христос, Ты просветил сиянием своего пришествия все концы вселенной и радость подарил им своим Крестом, просвети же светом богопознания и сердца православно Тебя воспевающих!

Τὸν ποιμένα τῶν προβάτων, τὸν μέγαν καὶ Κύριον, Ἰουδαῖοι διὰ ξύλου σταυροῦ ἐθανάτωσαν· ἀλλ᾿ αὐτὸς ὡς πρόβατα νεκρούς, ἐν ᾅδῃ τεθαμμένους, κράτους θανάτου ἐῤῥύσατο.

Па́стырѧ ѻ҆вца́мъ вели́каго и҆ гдⷭ҇а, і҆ꙋдє́и дре́вомъ крⷭ҇тнымъ ᲂу҆мертви́ша: но то́й ꙗ҆́кѡ ѻ҆́вцы, мє́ртвыѧ во а҆́дѣ погребє́нныѧ, держа́вы сме́ртныѧ и҆зба́ви.

Па́стырѧ ѻ҆вца́мъ вели́кагѡ и҆ гдⷭ҇а , і҆ꙋде́и дре́вᲂмъ крⷭ҇тнымъ ᲂу҆мертви́ша . но то́й са́мъ ꙗ҆́кѡ ѻ҆́вцы ме́ртвыѧ во а҆́дѣ пᲂгребе́ныѧ , держа́вы сме́ртныѧ и҆зба́ви.

Господа Бога и Великого Пастуха разумных овечек, иудеи на кресте умертвили, а Он умерших, погребённых в аду, словно своих овечек избавил от власти смерти.

Τῷ Σταυρῷ σου τὴν εἰρήνην, εὐαγγελισάμενος, καὶ κηρύξας αἰχμαλώτοις Σωτήρ μου τὴν ἄφεσιν, τὸν κρατοῦντα ᾔσχυνας, Χριστέ, γυμνὸν ἠπορημένον, δείξας τῇ θείᾳ ἐγέρσει σου.

Θεοτοκίον.

Τὰς αἰτήσεις τῶν πιστῶς αἰτουμένων, Πανύμνητε, μὴ παρίδῃς, ἀλλὰ δέχου, καὶ ταύτας προσάγαγε, τῷ Υἱῷ σου Ἄχραντε Θεῷ, τῷ μόνῳ εὐεργέτῃ· σὲ γὰρ προστάτιν κεκτήμεθα.

Κανὼν Σταυροαναστάσιμος.

Ὁ Εἱρμός.

Θεὸς ὢν εἰρήνης, Πατὴρ οἰκτίρμων, τῆς μεγάλης Βουλῆς σου τὸν Ἄγγελον, εἰρήνην παρεχόμενον, ἀπέστειλας ἡμῖν· ὅθεν θεογνωσίας, πρὸς φῶς ὁδηγηθέντες, ἐκ νυκτὸς ὀρθρίζοντες, δοξολογοῦμεν σε, Φιλάνθρωπε.

Ὢ πλοῦτος καὶ βάθος, σοφίας Θεοῦ! τοὺς σοφοὺς ὁ δρασσόμενος Κύριος, τῆς τούτων πανουργίας ἐλυτρώσατο ἡμᾶς· παθῶν γὰρ ἑκουσίως, σαρκὸς ἐξ ἀσθενείας, ἐξ ἰδίας ἰσχύος, ζωοποιὸς νεκρὸς ἐγήγερται.

Θεὸς ὢν ἑνοῦται, σαρκὶ δι᾿ ἡμᾶς, καὶ σταυροῦται καὶ θνήσκει καὶ θάπτεται, καὶ αὖθις ἐξανίσταται, καὶ ἄνεισι φαιδρῶς, σαρκὶ σὺν τῇ ἰδίᾳ, Χριστὸς πρὸς τὸν Πατέρα, μεθ᾿ ἧς ἥξει καὶ σώσει, τοὺς εὐσεβῶς αὐτῷ λατρεύοντας.

Θεοτοκίον.

Ἁγίων ἁγία, Παρθένε ἁγνή, τῶν Ἁγίων τὸν Ἅγιον τέτοκας, τὸν πάντας ἁγιάζοντα, Χριστὸν τὸν λυτρωτήν· διό σε Βασιλίδα καὶ Δέσποιναν ἁπάντων, ὡς Μητέρα τοῦ Κτίστου, τῶν ποιημάτων καταγγέλλομεν.

Κανὼν τῆς Θεοτόκου.

Ὁ Εἱρμός.

Ὁ φωτίσας τῇ ἐλλάμψει, τῆς σῆς παρουσίας Χριστέ, καὶ φαιδρύνας τῷ Σταυρῷ σου, τοῦ κόσμου τὰ πέρατα, τὰς καρδίας φώτισον, φωτὶ τῆς σῆς θεογνωσίας, τῶν ὀρθοδόξως ὑμνούντων σε.

Εὐφραίνονται, οὐρανῶν αἱ Δυνάμεις, ὁρῶσαι σε, ἀγάλλονται σὺν αὐταῖς, τῶν βροτῶν τὰ συστήματα· τῷ γὰρ τόκῳ ἥνωνται τῷ σῷ, Παρθένε Θεοτόκε· ὃν ἐπαξίως δοξάζομεν.

Κινείσθωσαν, πᾶσαι γλῶσσαι βροτεῖαι καὶ ἔννοιαι, πρὸς ἔπαινον τοῦ βροτῶν, ἀληθῶς καλλωπίσματος· ἡ Παρθένος παρέστη σαφῶς, δοξάζουσα τοὺς πίστει, ταύτης ὑμνοῦντας τὰ θαύματα.

Δοξάζεται, ὕμνος ἅπας σοφῶν καὶ ἐγκώμιον, τῇ Παρθένῳ καὶ Μητρί, τοῦ Θεοῦ προσφερόμενος· τῆς γὰρ δόξης γέγονεν, αὕτη ναὸς τῆς ὑπερθέου, ἣν ἐπαξίως δοξάζομεν.